Aragón

Witajcie!  

Aragonia (w wersji hiszpańskiej Aragón) od 1978 roku uznawana jest za jedną z wspólnot autonomicznych Hiszpanii. Stolicą Aragonii jest Saragossa. Region składa się z trzech prowincji : Saragossa, Huesca oraz Teruel, a także z 33 powiatów (comarcas). Generalnie jest to obszar górzysty, przez który przepływa rzeka Ebro.

Dzisiejszy wpis ma na celu przeniesienie Was do kolejnego niezwykłego regionu Hiszpanii. Jest nim położona w północno – wschodniej części kraju Aragonia.  

DÍA DE ARAGÓN

Święto Aragonii jest  obchodzone 23 kwietnia. Pierwotnie ustanowione zostało  na cześć patrona regionu, którym jest święty Jerzy. Później stało się dodatkowo świętem regionu. W tym dniu mieszkańcy wywieszają na balkonach flagi, zakładają koszulki ozdobione aragońskimi symbolami, a także zajadają się tradycyjnym deserem znanym pod nazwą "El Lanzón" .

El Lanzón  

Charakterystyczne aragońskie ciasto przygotowane na bazie orzechów. Jego pochodzenie jest w stu procentach aragońskie.  W 1982 roku cukiernik Amadeo Babot wpadł na pomysł stworzenia deseru reprezentatywnego dla Día de Aragón. W ten sposób przysmak ten pozostaje do dziś jednym ze znaków rozpoznawczych tego święta. Nie da się ukryć, że wygląda smakowicie. Ktoś z was by się skusił? 😋

SYMBOLE 

HERB

Posiada on postać tarczy heraldycznej, która została podzielona na cztery części. W ich obrębie znajdują się:

1. Herb legendarnego królestwa Sobrarbe, to z niego miała rozwinąć się obecna Aragonia 

2. Biały krzyż Inigo Aristy (hrabia, który stanął na czele buntu wymierzonego przeciwko ekspansji  Franków na terenie Pirenejów i ograniczaniu suwerenności lokalnych plemion)

3. Herb Aragonii wywodzący się z XIV wieku 

4. Właściwy herb Aragonii na którym złote pole pokryte zostało czterema czerwonymi pasami 

Na górze tarczy znajduje się korona. Oficjalnie herb został uznany 16 kwietnia 1984 roku.   

FLAGA

Jest to flaga heraldyczna używana od XIV wieku. W jej środkowej części znajduje się obecny herb Aragonii. Wersja współczesna flagi została wprowadzona 28 czerwca 1984 roku. 

HYMN

Autorami słów są Ildefonso Manuel Gil, Ángel Guinda, Rosendo Tello i Manuel Vilas. Z kolei o skomponowanie melodii zadbał Antón García Abril. Hymn oficjalnie zatwierdzony został  w 1989 roku.

CIEKAWE MIEJSCA 

Aragonia jest idealnym miejscem dla miłośników gór oraz amatorów sportów zimowych. Można tu znaleźć wiele ośrodków narciarskich. Ponadto region ten obfituje w liczne zabytki w postaci średniowiecznych i renesansowych budowli łączących w sobie wyraźnie elementy kultury muzułmańskiej i żydowskiej. Liczne przykłady stylu mudejar w architekturze oraz sztuce regionu przyczyniły się do wpisania ich w 1984 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. 

W istocie jest to jedynie krótki i niepełny zarys tego, co możecie odkryć wybierając się do Aragonii. Pora zatem zagłębić się bardziej w liczne opcje jakie oferuje nam ten przepiękny region.

SARAGOSSA 

Naszą wirtualną wycieczkę rozpoczniemy od stolicy Aragonii, czyli Saragossy. Położone nad rzeką Ebro miasto obfituje w zabytki pochodzące z różnych epok. Między innymi można natknąć się tam na sporo budowli oraz ruin pamiętających czasy dominacji Imperium Rzymskiego. 

Basílica de Nuestra Señora de El Pilar

Symbol miasta. Budzi podziw nie tylko ze względu na rozmiar (130 m długości, 4 wielkie wieże oraz 11 kopuł), ale również z powodu jej niezwykłej historii. Bazylika została zbudowana na zgliszczach romańskiego kościoła z 1118 roku, który spłonął w XV wieku. Świątynia została odbudowana w stylu gotycko-mudéjar. Budynek, który możemy podziwiać współcześnie stanowi w znacznej mierze efekt modernizacji bazyliki w XVIII wieku, która została przeprowadzona w duchu barokowym. Wnętrza bazyliki kryją w sobie  wspaniałe malowidła miejscowych mistrzów malarstwa, między innymi Goi. Ponadto znajduje się tam kaplica z freskami autorstwa tego słynnego artysty, Santa Capilla. Warto dodać, iż bazylika w Saragossie została, na skutek przeprowadzonego plebiscytu, uznana przez Hiszpanów za jeden z "dwunastu skarbów Hiszpanii" (12 tesoros de España).  

 

Palacio de Aljafería

Jest to ufortyfikowany pałac muzułmański pochodzący z XI wieku. W późniejszym okresie został on przekształcony  w dworską siedzibą dynastii aragońskiej. Obecnie znajduje się tam siedziba kortezów Wspólnoty Autonomicznej Aragonii. Mimo to wnętrze obiektu otwarte  jest dla zwiedzających. Palacio Taifal stanowi główną część pałacu. Widać tu wyraźnie inspirację  charakterystyczną architekturą Syrii i Jordani. Spore wrażenie wywołuje także zamkowy dziedziniec, czyli Patio de Santa Isabel. Jego nazwa wywodzi się od imienia infantki Izabeli Aragońskiej, która w 1282 roku została królową Portugalii.  Został on otoczony arkadami, kolumnami i łukami przyozdobionymi arabeskami.  Jeżeli chodzi o wnętrze budowli, szczególnie wyróżnia się  Salón Dorado czyli Złoty Salon. Przykuwa wzrok piękną ornamentyką oraz arabskimi inskrypcjami. Dwie trzecie wewnętrznej elewacji komnaty stanowią alabastrowe powierzchnie, które dopełnia wykonany z drewna sufit. Możemy znaleźć tam inskrypcje w języku arabskim, pochodzące z Koranu, które opowiadają o stworzeniu świata. Palacio de Aljafería uważa się za najwspanialszą budowlę pochodzenia arabskiego w Hiszpanii. Wchodzi w skład aragońskich obiektów, reprezentujących sztukę mudejar, które zostały wyróżnione wpisaniem na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. 

Pora na krótką historię tej niezwykłej budowli. 

Historia pałacu Aljafería

Pałac został wybudowany z inicjatywy króla XI-wiecznego taifatu Saragossy, Abú Ya'far Ahmad ibn Sulaymán al-Muqtadir Billah, który do historii przeszedł  pod przydomkiem Al-Muqtadir (Potężny). Z jego rozkazu miano wznieść okazały pałac o nazwie Qasr al-Surur (Pałac Radości). Miał się on stać miejscem spotkań dla intelektualnej śmietanki towarzyskiej  podbitego niemal w całości w VIII wieku terytorium Półwyspu Iberyjskiego nazywanego przez muzułmanów al-Andalus.  Z założenia władcy spotkania z dostojnymi gośćmi miały mieć miejsce w komnacie nazwanej  Maylis al-Dahab (Złoty Salon).  Oprócz celów czysto towarzyskich budowla ta miała także za zadanie spełniać funkcję silnie ufortyfikowanego gmachu. W 1118 roku Saragossa przeszła pod władanie chrześcijan. Od tej chwili cudowny pałac stał się siedzibą nowej władzy. 

 

Plaza del Pilar

Plac przy którym mieszczą się najważniejsze zabytki Saragossy, między innymi są to bazylika (Basílica de Nuestra Señora de El Pilar), katedra (La Seu), dawna giełda (La Lonja) oraz ratusz (Ayuntamiento). Prócz tego możemy tu również podziwiać imponującą Fontannę Hiszpańskości (Fuente de la Hispanidad). Kryje ona w sobie ciekawą tajemnicę, którą odkryć można dopiero z lotu ptaka. Otóż wtedy widoczny staje się zarys kontynentu Ameryki Południowej.   

Puente de Piedra 

Kamienny most nad rzeką Ebro. Wybudowany został w XV wieku na miejscu dawnego mostu, pamiętającego czasy Imperium Rzymskiego. Kostrukcja Puente de Piedra mierzy 225 m długości i składa się z siedmiu łuków. Spacerując nim nocą, dzięki pięknemu oświetleniu, można podziwiać panoramę miasta. 

Catedral de el Salvador (La Seo) 

Budowa Katedry Zbawiciela rozpoczęta została w XII wieku. Wcześniej na jej miejscu stał olbrzymi meczet. Reprezentuje sztukę i architekturę  gotycko-mudéjar,  ale posiada także widoczne wpływy innych stylów:  romańskiego, renesansowego oraz barokowego. Cechą charakterystyczną okazałej świątyni jest strzelista, barokowa dzwonnica.  

Barrio del Tubo

Gastronomiczno-towarzyskie centrum Saragossy. Dzielnica obfitująca w liczne kawiarnie i restauracje. Tak naprawdę życie tu zaczyna się dopiero po zachodzie słońca. Wtedy to można tu spotkać wiele osób delektujących się smakiem regionalnej kuchni.  

TARAZONA

Miasto położone niedaleko Saragossy. Szczególnie warto je odwiedzić 27-ego sierpnia. Tego dnia odbywa się  fiesta na cześć miejscowego patrona - San Atilano, która nosi nazwę Cipotegato. Kiedy zegar wybije południe, zakapturzony młodzieniec w błazeńskim stroju wbiega na centralny plac. Wokół niego gromadzi się tłum ludzi, ciskających w osobnika pomidorami. Ta soczysta broń ma na celu powstrzymanie delikwenta  przed wdrapaniem się na poświęconą jego postaci rzeźbę. 

Jeżeli chodzi o najpopularniejsze zabytki Tarazony, w ich skład niewątpliwie wchodzi katedra Matki Boskiej (Catedral de Nuestra Señora de la Huerta de Tarazona). Budowa świątyni rozpoczęła się  w połowie XII wieku i trwała niemal przez całe następne stulecie. Do innych istotnych budowli należą:  wybudowany w latach 1557 i 1563 budynek ratusza miejskiego (Casa Consistorial) ze smukłą wieżą wybudowaną w stylu romańsko-mauretańskim,  kościół św. Marii Magdaleny (Iglesia de Santa María Magdalena), starożytny meczet (Mezquita de Tórtoles) oraz charakterystyczne "wiszące domy" (Casas Colgadas). Przy ich budowie wykorzystano parapet muru.  

PROWINCJA HUESCA

Niezwykła część Aragonii, prawdziwy raj dla miłośników gór. Wizytówką prowincji są niewątpliwie Pireneje Aragońskie, uznawane za najwspanialszą część całego masywu. Góry stanowią idealne miejsce do uprawiania wspinaczki na każdym poziomie trudności. Ponadto jest to też świetny przystanek dla lubujących w sportach zimowych. Do najlepszych ośrodków narciarskich należą: Formigal, Candanchú, Panticosa Astún, oraz Cerler.   

Oprócz szczytów Prowincja Huesca zdobywa serca turystów innymi walorami przyrodniczymi. Godny uwagi jest wpisany na Światową Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO park narodowy Ordesa y Monte Perdido. Znajdują się w nim wspaniałe szlaki o rozmaitym poziomie trudności. Ciągną się one przez potężne, strome i skaliste przełęcze. Warto wspomnieć też o urokliwej ścieżce wiodącej dnem olbrzymiego kanionu Circo de Soaso, wzbogaconego wieloma pięknymi wodospadami. Na zachód od Pirenejów Aragońskich roztacza się równie piękny park, tym razem krajobrazowy o nazwie Parque Natural Posets-Maladeta. Można w nim podziwiać liczne szczyty, które przekraczają trzy tysiące metrów. Największym wzniesieniem jest Pico de Aneto (3.404 m n.p.m.) 

Na tym niezwykłym terenie nie brak też zamków, które w towarzystwie gór dodają Prowincji Huesca tajemniczego charakteru. Najsłynniejszy z nich wznosi się ponad miejscowością Loarre. Budowla charakteryzuje się nieregularnym planem geometrycznym. Stanowi przykład najlepiej zachowanej budowli militarnej w stylu romańskim, datowanej na XI wiek. Jako ciekawostkę można dodać, że zamek został wykorzystany między innymi w paru scenach w filmie Ridleya Scotta "Królestwo Niebieskie".    

HUESCA           

  

Stolica prowincji nosi tą samą nazwę. Starówka miasta została otoczona murami. Część z nich została zbudowana przez Maurów w IX wieku. Miało to na celu obronę przed najazdami wojsk chrześcijańskich. Innymi zabytkami są: gotycka katedra (Catedral de la Transfiguración del Señor),której budowa trwała od XIII aż do XVI wieku oraz XII-wieczny romański klasztor Benedyktynów Monasterio de San Pedro el Viejo. Oprócz zabytków sakralnych Huesca oferuje zwiedzającym Centrum Sztuki i Natury. Jest to muzeum sztuki nowoczesnej. Celem twórców tego miejsca jest kreowanie zakątka gdzie przyroda oraz sztuka mogą łączyć się razem, uwydatniając to, co w nich najlepsze. Muzeum znajduje się z dala od centrum miasta, co jeszcze bardziej podkreśla ideę zwrotu w stronę natury. Organizowane są tam wystawy, koncerty, można podziwiać pomysłowe instalacje i projekty w które angażują się artyści z całego świata.  

PROWINCJA TERUEL 

Południowa prowincja Aragonii, równie malownicza jak Huesca. Również obfituje ona w masywy górskie. Kwitną tu sporty zimowe. Zasługą są temperatury, które latem dochodzą  do  40°C, za to zimą spadają nawet do -19°C. Najpopularniejsze ośrodki narciarskie  znajdują się w Javalambre (14 tras o różnym stopniu trudności położonych na wysokości 1650-2000 m) oraz Valdelinares (10 tras o różnym stopniu trudności położonych na wysokości 1700-2000 m).   

TERUEL 

Stolica prowincji bogata jest w budowle charakterystyczne dla sztuki mudejar. W sposób szczególny wyróżnia się pod tym względem Catedral de Santa María. Posiada mniej wyraźnych wpływów innych stylów architektonicznych.  

W Teruel można napotkać mauzoleum na którym widnieje para słynnych średniowiecznych kochanków (Amantes de Teruel). Z ich życiem wiąże się bardzo romantyczna choć tragiczna legenda. Podobno stanowiła ona źródło inspiracji dla Szekspira, kiedy tworzył on swą słynną sztukę "Romeo i Julia". Bohaterami miłosnej historii są  Isabel de Segura, przyszła dziedziczka olbrzymiego majątku rodzinnego oraz Diego de Marcilla wywodzący się z poważanej lecz ubogiej rodziny. Jak to zwykle bywa w tego typu opowieściach, ojciec Isabel kategorycznie sprzeciwił się miłości młodych. Swoją decyzję argumentował młodym wiekiem córki, która nie wie jeszcze jak zająć się ogniskiem domowym. Z kolei Diego w jego opinii był zbyt biedny aby utrzymać rodzinę. Ostatecznie dał im 5 lat, aby zmienić tą sytuację. W tym celu Diego udał się na wojnę z Maurami, aby zdobyć potrzebny majątek. Jednak po upływie wskazanego czasu młodzieniec nie pojawił się w domu swej wybranki. Ostatecznie została ona namówiona przez ojca do poślubienia innego. Dzień po weselu Isabel Diego powrócił. Zjawił się w sypialni ukochanej, prosząc o pocałunek. Dziewczyna odmówiła mu, uznając to za czyn niegodny wobec jej męża. Diego z rozpaczy umiera u jej stóp. Dręczona wyrzutami sumienia i tęsknotą, Isabel udała się do kaplicy, gdzie złożono Diega. Po złożeniu na jego zimnych wargach pocałunku również ona umiera.  

Ku uczczeniu tej legendy, każdego roku w weekend będący najbliższym dacie 14 lutego obchodzone jest święto zwane Ślubami Isabel de Segura.(Bodas de Isabel de Segura). Ulice miasta są stylizowane  na epokę średniowiecza. Uczestnicy obchodów zakładają stroje charakterystyczne dla tego okresu historycznego. W powietrzu unosi się niesamowita atmosfera XIII-wiecznego miasta. Największą atrakcję stanowi jednak miłosny spektakl, który można podziwiać na ulicach Teruel. Przedstawia on powracającego Diego, który wspina się po balkonie, aby spotkać swą ukochaną, pojawia się też  moment ostatniego pocałunku Isabel oraz przeniesienie ciał kochanków ulicami miasta. 

ALBARRACÍN 

Wyjątkowe  miasteczko, położone  28 km od stolicy prowincji. Leży ono w obrębie krajobrazowo-przyrodniczego rezerwatu Reserva Natural en los Montes Universales. Decydując się na spacer stromymi i wąskimi uliczkami miasta dotrzemy do niesamowitych murów obronnych i arabskiego zamku. Z miejsca tego można podziwiać imponujące widoki w postaci gór oraz rzeki Guadalaviar, która oplata miejscowość. Albarracín także może pochwalić się wspaniałym zbiorem zabytków architektonicznych pamiętających czasy panowania muzułmańskiego (zamek, wieże) oraz chrześcijańskiego średniowiecza i renesansu. Starówka miasteczka to istny labirynt ciasnych uliczek z domami, których elewacje na wyższych poziomach zostały pokryte tynkiem barwy różano-koralowej.   

Magdalena Paryś