Cantabria

Kantabria

Nie jest to jeden z najpopularniejszych kierunków w Hiszpanii takich jak Andaluzja, Katalonia czy Madryt i zapewne dużo rzadziej kojarzony z Hiszpanią. Większość z nas rzadko o nim słyszy, a zapewniamy, że warto go poznać i odwiedzić! Kantabria nie tylko zachwyca górskim krajobrazem i pięknymi nadmorskimi zatoczkami, ale przede wszystkim swoim folklorem i tradycjami. Dziś  przybliżymy wam to wspaniałe miejsce w Hiszpanii.

Kantabria położona jest w północnej Hiszpanii nad Zatoką Biskajską. Od zachodu graniczy z Asturias, od południa z Kastylią i Leónem a od wschodu z Krajem Basków. Kantabria to górzysta i przybrzeżna społeczność z ważnym dziedzictwem przyrodniczym. Jest to czwarta najbardziej górzysta prowincja w Hiszpanii pod względem nierówności terenu.

Klimat

W regionie panuje umiarkowany klimat atlantycki, ze średnimi opadami deszczu i łagodnymi temperaturami przez cały rok. Średnia temperatura wynosi około 14 ° C. Śnieg występuje często w górnych partiach Kantabrii w okresie od listopada do marca. Najsuchszymi miesiącami są: lipiec i sierpień, chociaż generalnie zjawisko suszy tam nie występuje, gdyż z jednej strony zawsze mamy do czynienia z minimum opadów, a z drugiej temperatury nie są zbyt wysokie.

Flaga i herb

Flagę Kantabrii nie trudno jest skojarzyć i zapamiętać, gdyż swoim wyglądem przypomina flagę Polski, jedyną różnicą jaką można zauważyć na środku flagi jest herb. Herb Kantabrii, przyjęty został 22 grudnia 1984 r., ma kształt czworoboku, z zaokrąglonym ku dołowi czubku w stylu hiszpańskim.

Pierwsza część herbu ma charakter historyczny, z wieżą (reprezentującą Torre del Oro) i statkiem zrywającym łańcuch, odtwarza podbój Sewilli przez żeglarzy kantabryjskich w służbie króla Ferdynanda III Kastylii w 1248 r. Symbolizuje to wyczyn militarny przeprowadzony 3 sierpnia tego roku przez armię Bractwa Czterech Wsi pod dowództwem admirała Ramóna de Bonifaza, której statki zdołały przerwać gruby łańcuch zamykający przejście przez rzekę Guadalquivir. Włączenie głów świętych męczenników - Św. Emeterio i Św. Celedonio, reprezentuje jedność terytorium pod ich patronatem.

Lábaro cántabro

To nazwa, która przyjmuje nowoczesną i współczesną interpretację starożytnego standardu wojskowego znanego Rzymianom jako Cantabrum. Obecnie jest zwykle przedstawiany jako sztandar z materiału w kolorze purpury, na którym wyhaftowany jest okrąg otoczony geometryczną dekoracją z czterema półksiężycami. 

W ostatnich dziesięcioleciach jego stosowanie stało się popularne we Wspólnocie Autonomicznej Kantabrii i obecnie jest bardzo popularne, zwłaszcza podczas wydarzeń sportowych i regionalnych festiwali. W 2016 r. Parlament Kantabrii uznał go za „symbol tożsamości ludu Kantabrii”, chociaż nie zastępuje on oficjalnej flagi Kantabrii.

Santander

Santander to stolica regionu Kantabrii, położona na północnym wybrzeżu Hiszpanii. Przepiękny pałac - El Palacio de la Magdalena znajduje się u ujścia zatoki Santander, na skalistym półwyspie La Magdalena. Budynek ten służył latem jako rezydencja królewska. Na zachodzie, w centrum miasta znajduje się katedra Santander, która ma ośmioboczną kopułę i gotycki krużganek, natomiast w pobliżu można spacerować promenadą biegnącą przez wszystkie ogrody Peredy.

Język

Oficjalnym językiem Kantabrii jest język hiszpański, w którym mówi się na całym terytorium Wspólnoty. W Kantabrii istnieje również kantabryjski lub montañés (coś pomiędzy asturleonés a hiszpańskim), który dziś praktycznie zanikł i ogranicza się do niektórych wiejskich obszarów w głębi kraju oraz usłyszany może zostać w rozmowie z osobami starszymi. Niedawno podjęto pewne inicjatywy w celu ochrony kantabryjskiego, ale obecnie nie ma on żadnego oficjalnego uznania ani ochrony instytucjonalnej.

Język asturleonés jest językiem romańskim znanym także jako  asturiano, leonés czy też mirandés (tradycyjnie każdy obszar lub region używał lokalizmu w odniesieniu do tego języka, w ten sposób możemy znaleźć różne nazwy, takie jak cabreirés, senabrés etc.)

Z filologicznego punktu widzenia asturleonés jest częścią zachodniej grupy iberyjsko - romańskiej i wywodzi się ze szczególnej ewolucji, jaką przeszła łacina w królestwie Asturii (później nazywanym królestwem León). Grupa asturleonés jest podzielona na trzy odmiany językowe (zachodnią, środkową i wschodnią), które wyznaczają pionowo podział z północy na południe od Asturii do północnej Portugalii, tworząc w ten sposób asturyjską domenę językową. Montañés na wschodzie i extremeño na południu to odmiany językowe z cechami przejściowymi z domeną kastylijską.

Miejsca warte odwiedzenia

San Vicente de la Barquera

Jest to nadmorskie miasteczko, którego główną naturalną atrakcją jest park przyrody Oyambre, obszar chroniony od 1988 roku. Na jego 57 kilometrach kwadratowych znajdują się klify, plaże takie jak Oyambre czy Merón, ujścia rzek, takie jak La Rabia i Estuario de San Vicente de la Barquera, bagna i małe lasy mieszane liściaste. Estuaria i bagna mają duże bogactwo ornitologiczne. Z pewnością warto się tam wybrać by podziwiać piękny nadmorski krajobraz. 

Capricho de Gaudí en Comillas

El Capricho de Gaudí to jedno z pierwszych dzieł zaprojektowanych przez Antonio Gaudiego, który choć nie wypracował jeszcze form i stylu, które uczyniłyby go znanym na całym świecie, podjął pracę z ogromną oryginalnością. Przykład tej cudownej architektury Gaudiego możecie znaleźć w miasteczku Comillas. Capricho jest jednym z trzech budynków zaprojektowanych przez Gaudiego poza Katalonią, obok Pałacu Biskupiego Astorga i Casa Botines de León. Więc jeśli nie macie ochoty na wycieczkę do Barcelony, w Kantabrii też możecie podziwiać dzieła tego niesamowitego artysty.

Cueva El Soplao

Jaskińa El Soplao usytuowana jest w regionie Rionansa, Valdáliga i Herrerías, w Górach Arnero. Jest unikatowa ze względu na liczebność i rodzaj występujących tu nacieków skalnych zwanych heliktytami. Wydaje nam się, że słowa nie opiszą piękna tego miejsca, konieczna jest wycieczka! My przedstawiamy wam kilka fotografii, które przybliżą wam o czym mowa.

CIEKAWOSTKA!

W pobliżu Cueva del Soplao znajduje się największe w Europie stanowisko bursztynu z okresu kredy, z dużą liczbą skamieniałości stawonogów, jakich nie ma nigdzie indziej na świecie.

Teleférico de Fuente Dé

W samym sercu Parku Narodowego Picos de Europa kolejka linowa Fuente Dé pokonuje różnicę 753 metrów i umieszcza podróżnego na wysokości 1823 metrów w zaledwie 4 minuty, z prędkością 10 m / s. Z górnej stacji zwiedzający będzie zachwycony niesamowitym krajobrazem. Nierekomendowane dla osób z lękiem wysokości. 😅

GASTRONOMIA

Cocido montañés

"Gulasz górski" to typowe jedzenie dla regionu Kantabrii. Jest to danie w stylu duszonej potrawki, której podstawowymi składnikami są biała fasola i kapusta, do której dodaje się chorizo, żeberka, kaszankę i boczek. Jest to typowe danie zimowe, sycące, o wysokiej kaloryczności, dlatego często spożywane jest jako pojedyncza potrawa i częściej w miesiącach zimowych niż letnich.

Cocido lebaniego

Jest jednym z typowych dań gastronomicznych w Liébana w Kantabrii. Jest to duszona potrawka, której istotnymi składnikami są drobna ciecierzyca, ziemniaki i sałata (obecnie często używa się kapusty), do której dodaje się kaszankę, boczek, szynkę, a także suszoną wołowinę (kolana i polędwica) oraz farsz, czyli ciasto z bułki tartej, jajek, chorizo ​​i pietruszki.

Marmita de bonito

Marmita de bonito (znana również jako marmita, marmitako lub sorropotún1 w Asturii i Kantabrii, marmitako w Kraju Basków i marmit we Francji) to danie oparte na Thunnus alalunga (tuńczyk biały). Jest to gulasz z tuńczyka głównie z ziemniakami, cebulą, papryką i pomidorem. W niektórych miejscach podaje się go na gorąco w glinianym garnku.  W zachodniej części Kantabrii, zwłaszcza w okolicach San Vicente de la Barquera, danie to nazywa się sorropotún. Pod tą nazwą znane jest również na wschodzie Asturias. Termin marmitako dosłownie oznacza „z kotła” w języku baskijskim.

Bollo preñao

To kawałek chleba nadziewany chorizo ​​lub bekonem. Zwykle jest mały (do około 20 cm długości) i pojawia się na różnych plenerowych uroczystościach wiosennych i letnich organizowanych w Asturii, Leónie, Kantabrii, Galicji i innych częściach północnej Hiszpanii. Zwykle towarzyszy mu wino lub cydr do picia. Zasadniczo można powiedzieć, że jest to typowy produkt Asturii i że został „wywieziony” z niewielkimi różnicami z Asturii i Kantabrii do niektórych miast w Kastylii i León. W ten sposób występuje również w miastach Las Arribes de Salamanca, a także w niektórych miastach w prowincji Zamora, które nazywają go "bolla". W Galicji to typowe domowe danie sporzywane w zimie.

Quesada pasiega

Quesada pasiega to sernik bez bazy ciastkowej. Podczas przygotowania tego ciasta miesza się cukier i masło oraz dodaje się zsiadłe mleko, cytrynę i cynamon. Następnie ubija się jajka i dodaje się mąkę. Po ugnieceniu, ciasto umieszcza się w foremkach, które wstawiamy do piekarnika na godzinę w temperaturze 180 ° C, aż powierzchnia będzie złotobrązowa. Może być podawany na ciepło lub na zimno. Ma konsystencję budyniu i jest lekko słodki w smaku. Z wyglądu i smaku przypomina domowy sernik.

Sobao

Sobao lub sobao pasiego to typowy produkt cukierniczy z regionu Valles Pasiegos (Kantabria, Hiszpania). Jego popularność uczyniła go jednym z najbardziej rozpoznawalnych i skomercjalizowanych produktów gastronomii kantabryjskiej.

Jego przepis składa się z kilograma cukru, kolejnego kilograma masła, 900 gramów mąki, 12 jajek, szczypty soli, startej cytryny, łyżki rumu lub anyżu i trochę proszku do pieczenia. Najpierw trzeba wymieszać cukier z masłem, dodać sól i cytrynę i dalej ugniatać. Następnie stopniowo dodaje się jajka wraz z łyżką likieru. Następnie dodaje się mąkę i drożdże. Gotowe ciasto umieszcza się w papierowych foremkach i piecze się w piekarniku.

Frisuelos

Frisuelos (frixuelos lub fayuelos w Asturii) to typowy deser tego regionu, wytwarzany z mąki, mleka i jajek. Frisuelos są typowe dla Antroxu i Las Comadres w Asturii, a także spożywa się je podczas obchodów świętego patrona Perales de Tajuña ze słynną inauguracyjną frixueladą, która cieszy zarówno młodszych i starszych. Świeżo usmażone frisuelos kładzie się na powierzchni talerza i posypuje cukrem. Tradycyjnym sposobem ich spożycia jest uprzednie podgrzanie. Z wyglądu i składu przypominają trochę polskie naleśniki.

Pantortilla

Pantortillas są typową specjalnością cukierniczą miasta Reinosa w Kantabrii. Mają płaski i okrągły lub lekko eliptyczny kształt, zrobione są z ciasta francuskiego z warstwą karmelizowanego cukru w ​​górnej części, co wyróżnia je spośród innych wyrobów cukierniczych. Nazwa może wynikać z podobieństwa kształtu i wyglądu do omletu ziemniaczanego. Popularna tradycja głosi, że tylko w klimacie i warunkach Reinosy można zrobić Pantortilla i nigdzie indziej nie da się ich przygotować w ten sam sposób. Deser ten jest bardzo popularny w regionie Campoo-Los Valles, którego stolicą jest Reinosa, choć dziś znany jest w całej Kantabrii, jednak często trudno go znaleźć poza tym regionem. W pozostałej części Hiszpanii nie jest to zbyt dobrze znany deser, ponieważ jego produkcja nie jest zbyt duża, zwykle produkt nie opuszcza swojego obszaru pochodzenia.

Rosquilla

To smażone lub pieczone ciastko o różnej charakterystyce ciasta, od mniej lub bardziej puszystego po ciasto francuskie. Rosquillas to typowe hiszpańskie słodycze spożywane w okresie Wielkanocy, którego początki sięgają starożytnego Cesarstwa Rzymskiego, kiedy jego receptura rozprzestrzeniła się na większą część Europy i do basenu Morza Śródziemnego. Tradycyjnie w rejonie Reinosa trzymano je zimą w pojemnikach zakopanych w śniegu gór Kantabryjskich. Ten deser jest również typowy dla Santillana del Mar. W Galicji rosquillas są spożywane podczas wszystkich pielgrzymek i popularnych festiwali. Patrząc na zdjęcie nazwalibyśmy te słodycze po prostu pączkami, bo chyba wszystkim nam się z nimi kojarzą, lecz uwaga, bo w zależność w jakim regionie je spożyjemy będą one się różnić kształtem i smakiem.

rosquillas del Ebro

CIEKAWOSTKA!

Rosquitas peruanas

W Peru rosquillas mają kształt małego pierścienia lub zwiniętego warkocza Istnieją dwa rodzaje rosquillas, słone i słodkie - które są najbardziej rozpowszechnione. Są produkowane i rozprowadzane w piekarniach i supermarketach. Na peruwiańskim wybrzeżu do ich produkcji używa się mąki pszennej, masła i ziaren anyżu, podczas gdy im dalej w głąb kraju, ciasto bazuje na skrobi z manioku, jajku i soli.

INNE PRZYKŁADY ROSQUILLAS:

Rosquillas de Ledesma

Ciegas de Palencia

Po prawej rosquillas z Alcalá

Rosquillas de Asturias

FOLKLOR

Folklor Kantabrii to zbiór tradycji, muzyki, tańców, opowieści, legend, historii mówionej, przysłów, żartów, przesądów, rzemiosła i innych elementów kultury kantabryjskiej. Uroczystości w Kantabrii koncentrują się głównie między świętami w San Juan i San Miguel. Istnieją trzy rodzaje atrakcji: uroczystości religijne ku czci Patronów lub Dziewicy tego miejsca, pogańskie rozrywki z większą lub mniejszą popularnością i wreszcie tradycyjne jarmarki. Jeśli szuka się początków festiwali kantabryjskich, nie można cofnąć się do bardzo odległych czasów. Z pewnością istniała tradycja, ale w większości została utracona. Z tego powodu wiele miejscowości wymyśliło nowe tradycje obchodzenia świąt.

Kantabria może poszczycić się wspaniałymi tradycjami, świętami i sposobem ich obchodzenie. Z długiej listy świąt i festiwali, dziś przedstawimy wam naszym zdaniem te najbardziej ciekawe i kolorowe.

Día de La Montaña

Dzień Kantabrii, bardziej znany jako Dzień Gór, obchodzony jest w drugą niedzielę sierpnia w Cabezón de la Sal i jest dniem egzaltacji zwyczajów, tradycji i wartości etnograficznych wspólnoty. Pomimo swojej nazwy święto to nie jest oficjalnym dniem Kantabrii, ponieważ wspólnota autonomiczna nigdy go nie ustanowiła. W tym czasie tysiące ludzi wypełniają ulice miasta wokół głównych atrakcji, które dotyczą folkloru, sportów wiejskich, rzemiosła i targu typowych produktów. Wszystko to ożywiane muzyką i typowymi tańcami Kantabrii poprzez nieprzerwane pokazy grup tanecznych, tamburynów, solistów itp. 

La Vijanera

To zimowa maskarada, która odbywa się w hiszpańskim mieście Silió w Kantabrii w pierwszą niedzielę każdego nowego roku. W przypadku, gdy ta data zbiega się z Nowym Rokiem,  uroczystość zostaje przeniesiona na kolejną niedzielę stycznia. Ze względu na swoją popularność i tradycję La Vijanera została ogłoszona Festiwalem o Narodowym Zainteresowaniu Turystycznym. Obecnie pretenduje do uznania jej jako dobro niematerialne o znaczeniu kulturowym.

Pierwotnie La Vijanera obchodzono w dolinach Iguña, Anievas, Toranzo, Cieza, Luena i Cinco Villas, ale obecnie jedynym miastem w regionie, w którym prowadzi się Vijanera, jest Silió. Maskarady odbywają się również w Campoo, Liébana, Soba i Polaciones. 

To swego rodzaju rytuał przesilenia zimowego składający się z kolorowej maskarady, w której uczestniczy około 75 różnych postaci, w które wciela się ok. 160 mieszkańców (wszyscy mężczyźni): panna, młody człowiek,  tubylcy,  niedźwiedź i jego pan, pasterz i pastuszka, rycerz,  starzec i staruszka, czarno - białe tancerki, rycerz, wróżka, wiedźma, diabeł itp. Wszyscy ubrani w efektowny i przyciągający wzrok sposób, z własną funkcją i symboliką.

Święto to symbolizuje chęć przepędzenia minionego roku i przygotowania drogi do nowego roku, aby rozpoczął się z nadzieją i dobrymi znakami.

Carnaval marinero de Santoña

Obchodzony 24 lutego w Santoña. Popularnie zwany „karnawałem północy”, karnawał - którego początki sięgają 1934 r. Bierze  w nim udział spora część mieszkańców przebranych za różne ryby. Punktem kulminacyjnym jest „Próba na dnie morza”. Figura dorady (ryba), symbolu karnawału Santoña, po spektaklu zostaje wyniesiona na promenadę, gdzie zostaje wrzucona do wód zatoki i spalona. Jako „pochówek sardynki”, dorada po spaleniu odpala fajerwerki, kończąc karnawał.

Festiwal El Coso Blanco

Festiwal El Coso Blanco odbywa się co roku w pierwszy piątek lipca w miejscowości Castro Urdiales, jednej z najbardziej charakterystycznych wiosek rybackich w Kantabrii, położonej we wschodniej części gminy. Jest to festiwal podkreślający kolor i muzykę, będący jednym z ważnych wydarzeń w kalendarzu świątecznym gminy i uważany za narodowe zainteresowanie turystyczne.

Głównym wydarzeniem El Coso Blanco jest parada pięknie wykonanych pływaków, podczas której pokazywane są różne dzieła artystyczne wykonane przez lokalnych rzemieślników, których jakość co roku zaskakuje mieszkańców i turystów. W ramach wstępu do ​​parady pływaków odpalane są fajerwerki, które wraz z ognistymi bykami ożywiają noc tworząc magiczną i barwną atmosferę.

Po fajerwerkach ulicami Castro Urdiales odbywa się parada platform z udziałem władz, ożywiona przez tysiące ludzi, którzy gromadzą się, aby kontynuować świętowanie podczas bitwy na  konfetti i serpentyny.

Batalla de flores

Bitwa Kwiatów to najważniejszy popularny festiwal w kantabryjskim mieście Laredo w Hiszpanii. Obchodzony w ostatni piątek sierpnia. Od 1965 r. ogłoszony Festiwalem o Zainteresowaniu Turystycznym, a od 2011 r. Narodowym Festiwalem Turystycznym. Przez cały dzień w mieście Pejina organizowane są targi uliczne oraz parady, których kulminacją jest pokaz sztucznych ogni nad zatoką, w której znajduje się gmina. To festiwal, który od samego początku wyróżniał się genialnym połączeniem motywów zabawnych i artystycznych.

La Verbena del Mantón (Sábado siguiente a San Pedro Apostol)

Popularny festiwal, w którym uczestniczące pary, odpowiednio ubrane w szal i w swoje kostiumy, tańczą chotis (rodzaj tańca w parach) przy dźwiękach organów. Jury decyduje o zwycięskiej parze na podstawie stylu tańca, harmonii pary i jakości prezentowanego szala, niektóre są prawdziwymi dziełami sztuki. Festiwal odbywa się w przepięknej scenerii Ogrodów José Antonio, które są specjalnie udekorowane na tę okazję. Festiwal obecnie łączy pokolenia, gdyż  zarówno ci młodsi jak i starsi mogą brać w nim udział.

A na koniec przedstawimy wam kilka ciekawostek dotyczących Kantabrii

1. W Kantabrii znajduje się ponad 6500 jaskiń, z których 9 znajduje się na liście dziedzictwa UNESCO. Jaskinia Altamira, jeden z najcenniejszych przykładów sztuki jaskiniowej na świecie, była pierwszym miejscem na świecie, w którym zidentyfikowano istnienie sztuki jaskiniowej z górnego paleolitu, dziś nazywana jest Kaplicą Sykstyńską Sztuki Jaskiniowej. 

2. W Muzeum Morskim w Kantabrii można zobaczyć gigantyczną kałamarnicę o wadze ponad 180 kg i długości 10 metrów, która pojawiła się na plażach Pechón. Jest wystawiona w szklanej urnie, która zawiera 850 litrów specjalnego płynu do konserwacji, w otwartej przestrzeni centralnej (w holu głównym na parterze), aby pomieścić jedną z „wielkich gwiazd” muzeum, wraz ze szkieletem wieloryba lub dwugłową sardynką.

3. W Villapresente znajdziesz największy labirynt w Hiszpanii z 5000 metrów kwadratowych, 4000 drzew i do 4 kilometrów długości tworzący skomplikowaną sieć, której rozwiązanie zajmuje odwiedzającym średnio ponad godzinę. Przy wejściu akceptuje się również  zwierzęta domowe. Może jakiś pies przewodnik w takim razie by się przydał😂

4.W Kantabrii kręcono świetne filmy, takie jak "Los otros" z Nicole Kidman, "La herencia Valdemar" w Comillas czy słynne "Primos", również w Comillas.

5. W Santoña znajduje się tak zwane "więzienie z najlepszymi widokami w Hiszpanii" - El Dueso. Na pierwszy rzut oka nie przypomina więzienia, zapewniamy jednak że nim jest, aczkolwiek nie polecamy sprawdzenia w praktyce 😛

6. Torca del Porrón, znajdująca się w Ruesga, jest najgłębszym  naturalnym odwiertem w Hiszpanii i drugim pod względem głębokości na świecie - 436 metrów. Wchodziłby do niego najwyższy budynek w Hiszpanii, Crystal Tower (249 m), Wieża Eiffla (300 m) lub brakujące Twin Towers Nowego Jorku (417 m).

7. Krzyż znajdujący się obok latarni morskiej Cabo Mayor jest hołdem upamiętniającym ofiary wojny domowej w Hiszpanii. Pomnik został wzniesiony w 1941 r. i ufundowany przez Jefatura Provincial del Movimiento z burmistrzem Emilio Pino Patiño.

8. Nazwa plaży  “Los Bikinis” pochodzi z dawnych czasów kiedy to młode kobiety z zagranicy przybywały na plaże podczas lata.  Miały na sobie bikini, nie znane jeszcze w tym czasie w tym regionie Hiszpanii, stąd też młodzi Hiszpanie z ciekawością biegli na plaże podziwiać turystki. Inna z plaży - “Los Peligros” zawdzięcza swoją nazwę piratom, którzy niegdyś specjalnie upodobali sobie to wybrzeże jako dobre miejsce do rabunków.

Na dziś to już koniec ciekawostek i informacji związanych z Kantabrią, ale z pewnością jeszcze nie raz wrócimy do tej Wspólnoty Autonomicznej, by zabrać was w świat cudownych krajobrazów i tradycji...

Katarzyna Kainka