"Las Posadas Mexicanas" y "El Pase del Niño Viajero"

 ¡Hola a todos!


Dzisiaj poruszamy temat tradycji bożonarodzeniowych w klimacie meksykańskim i ekwadorskim. 

Na początku chcielibyśmy przedstawić tzw. "Las Posadas Mexicanas", które odwołują się do motywu poszukiwania noclegu w Betlejem przez Józefa i Marię.


C:\Users\48883\Desktop\Moje pliki\Studia\3.UP, iberystyka\iberystyka 3\Redakcja tekstów naukowych\posadas-diego-rivera.jpg



Jak wiele tradycji latynoamerykańskich, "las posadas" mają podłoże prekolumbijskie, a mianowicie zimowe uroczystości ku czci boga Huitzilopochtli, które zostały wykorzystane przez hiszpańskich misjonarzy w celu ewangelizacji podbitego Imperium Atzteków.

Obchody "las posadas" trwają od 16 do 24 grudnia, co nawiązuje do dziewięciu dni podróży Józefa i Marii z Nazaretu do Betlejem. W każdej dzielnicy którejkolwiek miejscowości w Meksyku każdego dnia jest wybierana jedna stodoła czyjegoś domu, która staje się celem „pielgrzymki” i miejscem celebrowania. Ważnym elementem jest proszenie o nocleg (pedir posada): uczestnicy święta dzielą się na dwie grupy, pierwsza wciela się w rolę pielgrzymów, jako procesja dociera do tzw. gospody i prosi drugą grupę o nocleg w formie śpiewu: „En el nombre del cielo,yo os pido posada, pues no puede andar, mi esposa amada….”.






W grupie pielgrzymów muszą być obecne dwie osoby przebrane za Marię i Józefa bądź ich figurki. Gospodarze opierają się prośbom pielgrzymów, lecz ostatecznie wpuszczają ich do środka, śpiewając refren: “Entren santos peregrinos, peregrinos, reciban este rincón. Y aunque es pobre la morada, la morada, os la doy de corazón”. Właściwe świętowanie polega na wspólnym spotkaniu i dobrej zabawie, której elementami są pyszne ciepłe trunki  (słodki ponche na bazie owoców i przypraw korzennych, kawa oraz czekolada), dobre jedzenie na słodko (elotes, flautas, tostadas, buñuelos), piñata w formie gwiazdy betlejemskiej, której rozbicie jest traktowane jako uwolnienie się od grzechów (oczywiście w środku są słodycze :) ). 



C:\Users\48883\Desktop\Moje pliki\Studia\3.UP, iberystyka\iberystyka 3\Redakcja tekstów naukowych\ponche.jpg
El ponche

C:\Users\48883\Desktop\Moje pliki\Studia\3.UP, iberystyka\iberystyka 3\Redakcja tekstów naukowych\pobrane.jpg
Elotes


C:\Users\48883\Desktop\Moje pliki\Studia\3.UP, iberystyka\iberystyka 3\Redakcja tekstów naukowych\1024px-Rompiendo_la_piñata.jpg
La piñata



Na koniec każdy uczestnik dostaje "el aguinaldo", czyli słodki upominek jako podziękowanie za udział w posadas.


C:\Users\48883\Desktop\Moje pliki\Studia\3.UP, iberystyka\iberystyka 3\Redakcja tekstów naukowych\Dulces_artesanales,_México.JPG

Poniżej zamieszczamy linki z filmikami, które pokazują stopień mobilizacji wszystkich uczestników w przygotowaniu święta oraz same obchody posadas.







W Ekwadorze 24 grudnia w miejscowości Cuenca każdego roku obchodzone jest "Pase del Niño Viajero", które jest wielką manifestacją nie tyle z okazji święta religijnego, ile prezentująca bogactwo kulturowe regionu. 

Święto jest powiązane z figurką Niño Dios, której wyrzeźbienie zleciła doña Josefa Heredia w 1823 roku. Jego ostatni właściciel Monseñor Miguel Cordero Crespo w roku 1961 pielgrzymował do Ziemi Świętej w towarzystwie figurki, którą po ukończeniu podróży pobłogosławił papa Jan XXIII. Kiedy Miguel Cordero Crespo wrócił do miejscowości Cuenca, nadał statuetce nazwę el Niño Viajero, która o tamtej pory stała się centrum wielkiej procesji.







Ta procesja obecnie rozpoczyna się mniej więcej o 10:00 rano na Alei Ordóñez Lazo i trwa 5 godzin. Uczestnicy kroczą ulicą Simóna Bolívara do centrum miasta. W trakcie uroczystości można zaobserwować następujące typowe elmenty: rozkoszne pojazdy, zespoły muzyczne, interpretujące pieśni ku czci Dzieciątka, dzieci przebrane za postacie religine, cyganie, przedstawiciele tubylczego plemiena jíbaros, otavalos, itd. Oczywiście wszyscy mają na sobie kostiumy przedstawiające przynależność etniczną.


C:\Users\48883\Desktop\Moje pliki\Studia\3.UP, iberystyka\iberystyka 3\Redakcja tekstów naukowych\pobrane (1).jpg



Tzw. elita rolników czyli "mayorales" prowadzą konie oraz wiozą tzw. "castillo", czyli dekoracje jadalne w postaci łańcuchów, najczęściej się składające się z owoców, strączków, buteleczek z likierem, zabawek, itd. To się składa w ofierze Dzieciątku, a później jest wspólnie spożywane przez członków rodzin, którzy po skończonej procesji udają się do domów i celebrują święto w gronie najbliższych.
Poniżej link z filmem pokazującym bogactwo i przepych uroczystości:





Sergiusz Tupalski

Komentarze

popularne posty